«هر چه» و «هرکس» و «هر پدیده» ای در این دنیا و در زندگی ما هست برای «آزمودن» ِ تو موجود شده؛
و در نهایت هیچ فلسفهای بالاتر از این برای روابط بین تو با دیگران و دیگر چیزها قابل تعریف نیست. این قضیه برای تک تک نوع بشر صادق است. و در نهایت همه مخلوقات وسیلهای هستند برای رسیدن دیگر مخلوقات به کمال و لاغیر.
یعنی همه دیگران وسیله برای ما هستند و هم خود وسیله ایم برای دیگران.
پس این ماییم که جایگاه هر کس و هر شیء را در زندگیمان خارج از واقعیت فوق و در توهماتمان ترسیم میکنیم.
این «هرچه» و «هرکس» را بجز هدف قائی که پروردگار است شمارش میکنیم:
- همه پیامبران
- همه اوصیاء پیامبران
- پدر و مادر
- مال و سرمایه
- ازواج و اولاد و نسل
- علم
- آسمانها و زمینها
- سنگ و چوب و خشت اطرافمان
- ...
نظرات