جامعه هجری بر مبنای دکترین هجرت، انسانی پرورش میدهد که مرکزیت همه فعالیت هایش حرکت به سوی کمال است. بر همین اساس طی هزار و اندی سال گذشته مرکزیت شهرها و مراکز علمی با مسجد و عبادتگاه بوده است. فرد در نهایت فعالیت های روزانه در هر راستایی، بار تن و تنانگی به زمین مینهد و به مسجد و عبادت و ملزومات هجرت به سوی کمال و بعد روحانی خود روی میآورد.
در مقابل جامعه مدنی جامعه ای امپریالیستی با محوریت و مرکزیت بانک است که در کمتر از صدسال محوریت تمام شهرها و مراکز علمی ما را تغییر داده است.
شما اکنون از دروازه هرشهری که وارد میشوید قالباً بلندترین ساختمان را بانک میابید. اگر بگویید مگر به ساختمان و ابنیه است و چه ربطی دارد! میگویم که ساختمان یک نماد و ترجمان مادی از ایدئولوژی جوامع هست. همانطور که معبد آکروپولیس نماد ایدئولوژی یونان باستان است، مسجد و سیطره گنبد و مناره آن بر شهرها هم صدها سال نماد ایدئولوژی مردمان این دیار بوده است.
و به همین نسبت خط سیر سایر فعالیت ها از الهی به مدنی تغییر جهت میدهد و نوع انسان و اجتماع را به طور توده ای از هجرت به سوی کمال باز میدارد.
اینجا چندین کلمه مثل "کمال" خود نیازمند بسط و تعمیق هستند.
مغزمان نشخوار کرد و با یادآوری یک دوست، ناگاه تاملات و دریافتهای درونی و آموخته های چندین سال پیش در محضر استادی عزیز از زیر لایه های خاک گرفتهی سلولهای خاکستری زنده شد. شاید بی ارتباط با خانه تکانی شب عید نباشد!
نظرات